Wat schenken ze hier in brik?
tip: Ik doe alsof ik drink (ik lust het dus niet).
Vorige vrijdag kregen we tijdens de pauze in Elizabeths les de naam van onze fieldwork school meegedeeld. Ik sta samen met Isabel Zwitserland en Neus (uitgesproken als Nee-oes, niet hetgeen je in het midden van je gezicht vindt) Spanje in een lagere school buiten Oslocentrum.
We werden door de Spaanse meisjes uitgenodigd voor een Carnavalfeestje die zaterdag en na de les trokken enkele van ons naar " 't stad " op zoek naar verkleedkledij. Met lege handen kwamen we uit een tweedehandswinkel en zochten dan maar verder in de H&M en een speelgoedwinkel. Zij die me al wat beter kennen, weten dat ik niet gemakkelijk geld uitgeef (en dan zeker niet aan mezelf), dus zocht ik naar een goedkoper alternatief. Ik heb mijn zwarte pennenzak altijd al wat beschouwd als een klein schatkistje, met allerhande prullen die er eigenlijk niet in thuishoren. Zo vind je er nu o.a. een paar oorbellen, enkele blauwe parels en een belletje in. En dat laatste bracht me bij mijn outfit voor zaterdag: ik zou een poes worden. Halsbandje (haarbandje) met een belletje, diadeempje met papieren oortjes en een zwart neuspuntje and that is that. Laat anderen maar een supermanpak kopen of een cowboyhoed met bijpassend lichtgevend pistool dat ook nog eens lawaai maakt als je de trekker overhaalt. Maar voel je niet persoonlijk aangevallen, daar is niets mis mee!
Die avond (vrijdag) werd er een Global Campus Party georganiseerd, waar ik het fenomeen '... in brik' (hebben jullie al een idee?) leerde kennen. Na een korte quiz werden er plaatjes gedraaid (eerder: cd'tjes opgezet) en kon ik voor het eerst sinds lange tijd ook eens buiten mijn kamermuren dansen.
Zaterdag werkte ik na een te korte nacht (ik slaap hier toch niet zo goed) nog wat verder aan mijn cherry-paper en kon ik eindelijk het afrondende punt typen.
We werden door de Spaanse meisjes uitgenodigd voor een Carnavalfeestje die zaterdag en na de les trokken enkele van ons naar " 't stad " op zoek naar verkleedkledij. Met lege handen kwamen we uit een tweedehandswinkel en zochten dan maar verder in de H&M en een speelgoedwinkel. Zij die me al wat beter kennen, weten dat ik niet gemakkelijk geld uitgeef (en dan zeker niet aan mezelf), dus zocht ik naar een goedkoper alternatief. Ik heb mijn zwarte pennenzak altijd al wat beschouwd als een klein schatkistje, met allerhande prullen die er eigenlijk niet in thuishoren. Zo vind je er nu o.a. een paar oorbellen, enkele blauwe parels en een belletje in. En dat laatste bracht me bij mijn outfit voor zaterdag: ik zou een poes worden. Halsbandje (haarbandje) met een belletje, diadeempje met papieren oortjes en een zwart neuspuntje and that is that. Laat anderen maar een supermanpak kopen of een cowboyhoed met bijpassend lichtgevend pistool dat ook nog eens lawaai maakt als je de trekker overhaalt. Maar voel je niet persoonlijk aangevallen, daar is niets mis mee!
Die avond (vrijdag) werd er een Global Campus Party georganiseerd, waar ik het fenomeen '... in brik' (hebben jullie al een idee?) leerde kennen. Na een korte quiz werden er plaatjes gedraaid (eerder: cd'tjes opgezet) en kon ik voor het eerst sinds lange tijd ook eens buiten mijn kamermuren dansen.
Zaterdag werkte ik na een te korte nacht (ik slaap hier toch niet zo goed) nog wat verder aan mijn cherry-paper en kon ik eindelijk het afrondende punt typen.
's Avonds werden we uitgenodigd op Amy Duitsland haar kamer. We kwamen net binnen wanneer Florian Duitsland werd omgebouwd tot Florina Duitsland en zagen dat het -euh- goed was. Uiteindelijk vertrokken er achtereenvolgens een boom, piraat, poes, Superman, 3 zigeunermeisjes, ondefinieerbaar individu gekleed in blauwe pyama, roze kamerjas en zonnebril (Florina had het dan toch niet gehaald) en hippie naar de eerste verdieping. Een kleine greep uit wat er die avond nog aan gespuis rondliep: een duivel, lieveheersbeestje, 3 engeltjes, meerdere indianen, Roodkapje, enkele Ghotsbusters and many more. Internationale studenten doen zeker niet onder voor de feesters op een stamfeestje...
Die avond opnieuw met de laatste tram naar huis. Was ik toch wel niet vergeten die poes van mijn gezicht te vegen zeker. Waarschijnlijk hebben niet veel Noren dit gemerkt, want blijkbaar is zaterdagavond hét uitgelezen moment om dronken over straat te lopen, je liefde aan sneeuw te verklaren en trams te bespringen.
Zondagvoormiddag heb ik me wat verdiept in het onderwerp van mijn fieldwork. Dinsdag, woensdag en donderdag trekken we er 3 dagen op uit om te gaan observeren. De lessen worden in het Noors gegeven en ik weet nog niet hoe ik de kinderen verstaanbaar ga maken dat ik eigenlijk geen Noors spreek. Nouja, een glimlach verstaan ze overal wel.
In de namiddag ben ik met Isabel op zoek gegaan naar het schooltje. Ik had haar op de bus nog maar net verteld over hoe ik eens de weg naar de Antwerpse Meir vroeg, terwijl ik op de Meir zelf stond (weet je nog Kathlien?), als we afstappen en de weg naar de Anna Rogstadsvei vragen. De vriendelijke vrouw mompelde iets in het Noors en wees naar het naambordje van de Anna Rogstadsvei. Gegiechel. Welja, misschien vragen vrouwen dan weer te snel de weg...
Achteraf zijn we samen nog een koffietje gaan drinken (in Deli de Luca nr. 17, waar ik toevallig al elke zondag geweest ben) en laat het nu net daar zijn waar er zich een barstje vormde in de roze wolk waarop ik me sinds enkele weken bevind: de 'koffie voor 10 NOK'-actie (Actie?! Niemand vertelde me ooit dat dit een actie was!) is afgelopen, back to 20 NOK. Boe...
Maar het moet gezegd worden: als dit dan de enige barst is -buiten het feit dat ik 's nachts niet goed slaap-, wat een goed leventje heb ik hier dan wel niet? Ga ik ooit nog naar huis willen?
-Nog even dit: elke keer we een Deli de Luca binnenstappen (en dat is nu al zo een 9-tal keren geweest), moet ik me ongelooflijk hard inhouden om te weerstaan aan de zoetgeurende en perfectuitziende caken en taarten die altijd net naast de kassa staan (verkoopstrategie nr. 1!). Samen met enkele andere meisjes hier heb ik een plan bedacht om te 'mogen' toegeven: we creëren een collectieve Osloverjaardag, kopen elk een stuk cake naar keuze (de mijne gaat uit naar die met chocolade, caramel en noten), planten er een verjaardagskaarsje in en genieten samen. Van elke cake een hapje.
Was het al maar mijn Osloverjaardag...
Ohja, het brikje? Het is wijn... vin du pays d'Or - Chardonnay
Die avond opnieuw met de laatste tram naar huis. Was ik toch wel niet vergeten die poes van mijn gezicht te vegen zeker. Waarschijnlijk hebben niet veel Noren dit gemerkt, want blijkbaar is zaterdagavond hét uitgelezen moment om dronken over straat te lopen, je liefde aan sneeuw te verklaren en trams te bespringen.
Zondagvoormiddag heb ik me wat verdiept in het onderwerp van mijn fieldwork. Dinsdag, woensdag en donderdag trekken we er 3 dagen op uit om te gaan observeren. De lessen worden in het Noors gegeven en ik weet nog niet hoe ik de kinderen verstaanbaar ga maken dat ik eigenlijk geen Noors spreek. Nouja, een glimlach verstaan ze overal wel.
In de namiddag ben ik met Isabel op zoek gegaan naar het schooltje. Ik had haar op de bus nog maar net verteld over hoe ik eens de weg naar de Antwerpse Meir vroeg, terwijl ik op de Meir zelf stond (weet je nog Kathlien?), als we afstappen en de weg naar de Anna Rogstadsvei vragen. De vriendelijke vrouw mompelde iets in het Noors en wees naar het naambordje van de Anna Rogstadsvei. Gegiechel. Welja, misschien vragen vrouwen dan weer te snel de weg...
Achteraf zijn we samen nog een koffietje gaan drinken (in Deli de Luca nr. 17, waar ik toevallig al elke zondag geweest ben) en laat het nu net daar zijn waar er zich een barstje vormde in de roze wolk waarop ik me sinds enkele weken bevind: de 'koffie voor 10 NOK'-actie (Actie?! Niemand vertelde me ooit dat dit een actie was!) is afgelopen, back to 20 NOK. Boe...
Maar het moet gezegd worden: als dit dan de enige barst is -buiten het feit dat ik 's nachts niet goed slaap-, wat een goed leventje heb ik hier dan wel niet? Ga ik ooit nog naar huis willen?
-Nog even dit: elke keer we een Deli de Luca binnenstappen (en dat is nu al zo een 9-tal keren geweest), moet ik me ongelooflijk hard inhouden om te weerstaan aan de zoetgeurende en perfectuitziende caken en taarten die altijd net naast de kassa staan (verkoopstrategie nr. 1!). Samen met enkele andere meisjes hier heb ik een plan bedacht om te 'mogen' toegeven: we creëren een collectieve Osloverjaardag, kopen elk een stuk cake naar keuze (de mijne gaat uit naar die met chocolade, caramel en noten), planten er een verjaardagskaarsje in en genieten samen. Van elke cake een hapje.
Was het al maar mijn Osloverjaardag...
Ohja, het brikje? Het is wijn... vin du pays d'Or - Chardonnay
1 opmerking:
wat schrijf jij toch veeeel!
...ik geef steeds halverwege op :)
have fun, still!
Een reactie posten